Everyday is like sunday...

Έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή ενός ανθρώπου κατά την οποία καλείται να κάνει μια αλλαγή... Να φύγει από την πολή στην οποία πέρασε τα παιδικά του χρόνια για να σπουδάσει σε άλλη πόλη, να χωρίσει μετά από σχέση 3-4 ετών, να βρει μόνιμη δουλειά... Η τελευταία σκέψη με έχει στοιχειώσει τους τελευταίους μήνες...
Μια δυσάρεστη έκπληξη ετοιμάζει ο καιρός στους παραθεριστές... μάλλον θα βρέξει... Είναι αυτές οι κυριακές που παραπέουν μεταξύ παρακμής κ βλακείας... Ελληνικές Κυριακές!

Είναι ακόμη καλοκαίρι...

έξω...
κ το ελαφρό αεράκι δε λέει να βγάλει από το νου μου την ιδέα ότι το φθινόπωρο θα είναι βαρύ.
κ μου τελείωσαν κ οι μπύρες...........

αυτό το blog άργησε να βγει

Είναι ο DUI cyber?

Αυτό το blog άργησε να βγει...

Τις προάλλες βρέθηκα στους δρόμους της πόλης μου. Περιδιάβαινα δρόμους που κάποτε κάτι σήμαιναν για μένα... κάτι είχε συμβεί... κάτι είχα δει που με είχε φέρει στιγμιαία σε απόγνωση... ένα γατί ας πούμε που αργοπέθαινε χτυπημένο από κάποιο αυτοκίνητο στη μέση του δρόμου, κ που έκανα πως δεν το είδα.

Ποτε δεν ένιωσα τη δημιουργία να έχει καταδιωκτεί πιο έντονα... Υπήρχαν περιοχές κ δρόμοι που ελάχιστα άλλαξαν τα τελευταία δέκα χρόνια (εκτός απο τη φυσική εκφυλιστική διεργασία του γήρατος που χτυπά ανελέητα κ τα οικοδομήματα, τις πολυκατοικίες, τις πλατείες... μια πόλη στο σύνολό της...) κ άλλοι που ελάχιστα θύμιζαν τη γραφική, επαρχιώτικη κ με αγροτικές ρίζες Κατερίνη...

"Αχ, μικρέ Λεονάρντο, τι βασανίζεσαι έτσι!"