Είχε ένα ύφος αμηχανίας μπροστά του... Αυτός ούτε που το πρόσεξε...
Ο φθόνος για την άλλη... για τον άλλον που ήταν εκεί 5 λεπτά πριν εσένα...
για αυτόν που τον ευνόησε η τύχη χωρίς να προσέφερε κάτι περισσότερο...
Ο φθόνος που, από την άλλη, ποτέ δε σε είχε απασχολήσει πριν...
Ο φθόνος να κατακυριεύει κάθε σου όργανο... να βράζει το ήπαρ σου κ η χολή να ρέει αφθονη (ή μάλλον όχι ά-φθονη, αλλά με φθόνο, σύν-φθονη..!)...
να κυριεύει το βλέμμα σου το οποίο έκτοτε στρέφεται απλανές στο κένο,
βλέμμα που δεν εστιάζει... ο φθόνος που ωριμάζει, γινώνεται, αντρώνεται κ μετατρέπεται, μεταλάσσεται σε μίσος... Το μίσος σου σε αυτόν!
"-Γιατί είσαι τόσο σκληρό? - είπε το κάρβουνο στο διαμάντι... -Δεν είμαστε κοντινοί συγγενείς?
Γιατί είστε τόσο μαλακοί? Ω, αδελφοί μου... Δεν είστε μήπως αδελφοί μου?"
Νίτσε
Η μονιμοποίηση ενός Ελληνα σε μία θέση στο δημόσιο τον απελευθερώνει από την καταπίεση... κ τότε δείχνει τον πραγματικό του χαρακτήρα... αργόσχολος, αργόμισθος, αντιπαθεί τους πολίτες-πελάτες κ σε οποιαδήποτε συζήτηση αναδεικνύει τις μικροαστικές, μίζερες θέσεις του σε ευαγγέλιο... τις δημόσιες θέσεις σε θείες θέσεις...
Καταλαβαίνω αμέσως το χαρακτήρα κάποιου ανθρώπου από το χαρακτήρα του σκύλου που τον συνοδεύει...
Κ πιστέψτε με, αυτό δεν είναι κάτι το θαυμαστό!
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμωρία από την εμπειρία του αργού, εκφυλιστικού θανάτου της γήρανσης του σώματος και του νου...
θέλω να πεθάνω περήφανα, χωρίς να υποβάλω κανέναν στην καθημερινή θέαση ενός παραπεόντος οργανισμού που επιβιώνει παρά τη θέλησή του...
γηρατιά, ασχήμια, πεσιμισμός πάνε μαζί...
νιάτα, ομορφιά, οπτιμισμός έχουν φωλιάσει στην ψυχή μου...
Ναι! ζωή σημαίνει να είσαι σκληρός και να μη λυπάσαι τους ετοιμοθάνατους!
-Να είναι κάποιος αληθινός!
Όλο κ πιο εύκολα...
-Αισθάνομαι τεράστια δυσκολία να συγκεντρωθώ και στα πιο απλά πράγματα τελευταία!
Γιατί να ασχολείσαι με τους αμμόλοφους?
... Πρέπει να έχει και την άδειά σας να το έχει - ε, φίλοι μου?"
Μεταξύ πλαστής ζωής κ πλαστικής ζωής υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά...
Η πλαστή ζωή εκτυλίσσεται στο μυαλό καταθλιπτικών ατόμων, ενώ η πλαστική στο θεραπευμένων από την κατάθλιψη!
Γυμναστική στο σπίτι (όργανα γυμναστικής, DVD...), μασάζ στο σπίτι (ειδικές συσκευές...), ιατρική στο σπίτι ( πιεσόμετρα, μετρητές σακχάρου...), ψώνια από το σπίτι (e-shopping, tele-marketing...), γνωριμίες από το σπίτι (chatting...), διασκέδαση στο σπίτι (home cinemas...)...
Χμ... Θα μείνω σπίτι απόψε...
Η εναλλαγή μεταξύ των εποχών του έτους προκαλεί πάντοτε, έστω κ υποσεινείδητα, κάποια αισθήματα ενοχής για ό,τι ανολοκλήρωτο, προσμονή για κάτι πιο μεγάλο, άγχος για τα χρόνια που περνάνε κ που σε αφήνουν εκεί που ήσουν κ πέρσι... Κάτι σαν αειθαλές που βλέπει την περίοδο του χρόνου κ ανήμπορο απλώς παρακολουθεί... Κάτι σαν τον άνδρα που εργαζόμενος νυχθημερόν ζει μόνο κάποιες φάσεις από την οικογένειά του... Χάνει ό,τι το μικρό κ απείρως σημαντικότερο... Ζει στα διαλείμματα κ λίγο πριν κοιμηθεί... (Ίσως για αυτό μισώ τους δημοσίους υπαλλήλους... Έχουν τόσο χρόνο!..)
Ναι!.. Ο χρόνος! ...πάντοτε ξεχνάει ότι μισεί τον άνδρα...
Η Παραλία Κατερίνης επιβεβαιώνει την άποψη που έχω για τη μάζα των Ελλήνων κ ξένων τουριστών που κατακλύουν κάθε καλοκαίρι το παρηκμασμένο αυτό κομμάτι της Πιερίας που πασχίζει να ανανεωθεί, να εξιλεωθεί από το μίζερο κ εσωστρεφές παρελθόν του... Ίσως φέτος, μετά από αρκετά χρόνια, η Πιερία να έζησε κάτι από τις περασμένες δόξες της με τις ορδές τουριστών από χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης... Ορδή που μειώθηκε μετά τη δεκαετία του '90 με τους πολέμους και την σταθή πολιτική κατάσταση σε αυτές τις περιοχές της Ευρώπης... Ορδή που με ανυπομονησία περίμεναν οι ντόπιοι ξενοδόχοι και λοιποί... Ορδή που ωστόσο μετά την πρώτη ματιάδεν μπορώ παρά να προβληματιστώ αν κ κατά πόσο ανταποκρίνεται στο επίπεδο του τουρισμού που θέλουμε να προσελκύσουμε... Ορδή ή μάζα χυδαίων?.. Time will tell..
Από την άλλη η Πλάκα Λιτοχώρου με τα μπαράκια της κυριολεκτικά πλάι στο κύμα σε μεθάει... Έλειπε η αγριάδα κ ο τσαμπουκάς (sic)... όμορφα κορίτσια έπαιζαν ρακέτες... οι οικογενειάρχες πρόσεχαν τη συμπεριφορά των τέκνων τους... η μπύρα, μαγικά, παρέμενε κρύα... η θάλασσα ήταν καθαρή κ το βάθος της βάθαινε ομαλά... είδα παλιούς γνώριμους κ φίλους... υπήρχε μια διάχυτη αίσθηση προστασίας ό,τι όμορφου κ ευγενικού... ντρεπόμουνα όταν τίναζα το τσιγάρο στην άμμο (καλά,.. καλά,.. ξέρω το παράκανα!)
Ώρες - ώρες πιστεύω ότι οι γενναίοι Έλληνες λείπουν από την εποχή μας... ανδρείκελα κ χυδαίες κωστοπούλειες καρικατούρες φαίνεται να έχουν καταλάβει αυτήν την χώρα! Με εκνευρίζει άλλωστε τόσο ορισμένες φορές το ύφος ορισμένων κοπλεξικών πολιτικάντηδων κ δημοσιογραφίσκων που ενώ δεν έχουν το κουράγιο να κάνουν ρεπορτάζ στην πύρινη γραμμή του πολέμου, τόσο εύκολα υπερθεματίζουν τη νεοελληνική πραγματικότητα για τη μιζέρια κ μικροαστικότητά της.... τί τα χρειαζόμαστε αυτά τα σκουπίδια άλλωστε? Καποιες φορές καταλαβαίνω τη Γιώτα που θέλει να τους βάλει όλους αυτούς τους ελληναράδες σε ένα λεωφορείο κ να το ρίξει στον γκρεμό! Αυτά για την ώρα...
Ποτέ μου δεν αισθάνθηκα πραγματικά Έλληνας... Οι σχέσεις μου με το ελληνικό [ή μάλλον Γραικικό (Greece)] κράτος στο οποίο κυριαρχεί η μίζερη μικροαστική αντίληψη διεστραμένων κ διεφθαρμένων ανθρωπάκων που μόλις κ μετά βίας ψελίζουν ένα - δύο ονόματα Ελλήνων εικαστικών (ακούς piouzy?..) ήταν από αδιάφορη μέχρι μίσους...
Είμαι μισός Μακεδόνας κ μισός Βλάχος. Δώσαμε στην Ελλάδα τον Σ. Σίνα, τον Γ. Αβέρωφ κ τον Κ. Ζάππα κ η Ελλάδα μας έδωσε τη μενεγάκη τη ρούλα κ τον λε-πα...
Ειμαι τοπικιστής... κ όχι, το προηγούμενο δεν είναι το παραλήρημα ενός αποτυχημένου Βορειοελλαδίτικου επαχιωτισμού...
Έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή ενός ανθρώπου κατά την οποία καλείται να κάνει μια αλλαγή... Να φύγει από την πολή στην οποία πέρασε τα παιδικά του χρόνια για να σπουδάσει σε άλλη πόλη, να χωρίσει μετά από σχέση 3-4 ετών, να βρει μόνιμη δουλειά... Η τελευταία σκέψη με έχει στοιχειώσει τους τελευταίους μήνες...
Μια δυσάρεστη έκπληξη ετοιμάζει ο καιρός στους παραθεριστές... μάλλον θα βρέξει... Είναι αυτές οι κυριακές που παραπέουν μεταξύ παρακμής κ βλακείας... Ελληνικές Κυριακές!
έξω...
κ το ελαφρό αεράκι δε λέει να βγάλει από το νου μου την ιδέα ότι το φθινόπωρο θα είναι βαρύ.
κ μου τελείωσαν κ οι μπύρες...........
