Σε φθονώ...

Ο φθόνος για την άλλη... για τον άλλον που ήταν εκεί 5 λεπτά πριν εσένα... 
για αυτόν που τον ευνόησε η τύχη χωρίς να προσέφερε κάτι περισσότερο... 
Ο φθόνος που, από την άλλη, ποτέ δε σε είχε απασχολήσει πριν...
Ο φθόνος να κατακυριεύει κάθε σου όργανο...  να βράζει το ήπαρ σου κ η χολή να ρέει αφθονη (ή μάλλον όχι ά-φθονη, αλλά με φθόνο, σύν-φθονη..!)... 
να κυριεύει το βλέμμα σου το οποίο έκτοτε στρέφεται απλανές στο κένο, 
βλέμμα που δεν εστιάζει... ο φθόνος που ωριμάζει, γινώνεται, αντρώνεται κ μετατρέπεται, μεταλάσσεται σε μίσος... Το μίσος σου σε αυτόν!

Κ όχι σε αυτήν?!? Που τόσο εύκολα παραδόθηκε στο χρόνο?!?